ปริยัติธรรม
หนังสือ สังสารวัฏ โดย สุรีย์ มีผลกิจ
ภัยมีในชาตินี้เป็นไฉน ? คือ บุคคลบางคนในโลกนี้ ประพฤติทุจริตด้วยกาย ประพฤติทุจริต ด้วยวาจา ประพฤติทุจริตด้วยใจ ฆ่าสัตว์บ้างลักทรัพย์บ้าง ปล้นทุกหลังคาเรือนบ้าง ดักแย่งชิงอยู่ที่ทางเปลี่ยวบ้าง คบชู้ภรรยาของชายอื่นบ้าง พูดเท็จบ้าง พวกราชบุรุษจับคนผู้นั้นได้แล้ว ทูลแด่พระราชาว่า ขอเดชะ บุรุษผู้นี้เป็น โจรประพฤติชั่ว พระองค์จึงลงอาชญาที่ทรงพระประสงค์แก่บุรุษนี้เถิด พระราชาทรงบริภาษคนผู้นั้น เขาต้องเสวย ทุกข์โทมนัสเพราะเหตุที่ถูกบริภาษ ภัยคือทุกข์โทมนัสนั้นเกิดขึ้นเพราะโทษของตน
พระราชาย่อมรับสั่งให้จองจําคนผู้นั้นด้วยเครื่องจองจําคือ ชื่อคาบ้าง เชือกบ้าง หวายบ้าง เถาวัลย์บ้าง การควบคุมกักกันบริเวณบ้าง เขาต้องเสวยทุกข์โทมนัสเพราะโทษของตน นอกจากนั้นย่อมรับสั่งให้ริบทรัพย์บ้าง ให้เฆี่ยนด้วยแส้ ด้วยหวาย ด้วยไม้พลองบ้าง ให้ตัดมือ ตัดจมูก ตัดใบหู ให้วางก้อนเหล็กแดงบนศีรษะ ให้ถลก หนังศีรษะ ให้ใส่ไฟลุกโพลงเข้าไปในปากจนโลหิตไหลออกเต็มปากบ้าง ให้พันตัวด้วยผ้าชุบน้ำมันแล้วเผาทั้งเป็น บ้าง ให้ถลกหนังตั้งแต่คอลงมาถึงข้อเท้าบ้าง ให้สวมปลอกเหล็กที่ข้อศอกและเข่า แล้วเสียบหลาวเหล็กสี่ทิศตั้ง ไว้เผาไฟบ้าง เอาเบ็ดเกี่ยวหนังเนื้อเอ็นออกบ้าง ให้เฉือนเนื้อออกเป็นแว่น ๆ ดังเหรียญกษาปณ์บ้าง ให้เฉือนหนัง เนื้อเอ็นออกเหลือแต่กระดูกบ้าง ให้แทงหลาวเหล็กที่ช่องหูจนทะลุเสียบติดดินแล้ว จับหมุนไปโดยรอบบ้าง ให้ทุบ กระดูกละเอียดแล้วถลกหนังออกเหลือแต่กองเนื้อดังตั้งใบไม้บ้าง ให้เอาน้ำมันเดือดพล่านราดรดตัวบ้าง ให้สุนัข กัดกินทั้งเป็น จนเหลือแต่กระดูกบ้าง ให้เสียบหลาวยกขึ้นนอนหงายทั้งเป็นบ้าง ให้เอาดาบตัดศีรษะบ้าง เขาต้อง เสวยทุกข์โทมนัส จากการลงอาชญาของพระราชา ก็เพราะการกระทําของตน เพราะโทษของตน